त्यो रात निलुलाइ निद्रा पटक्कै लागेन। लागोस् पनि कसरी? भोलि उ येतिखेर सजलको घरमा भित्रिसकेकी हुन्छे उसको दुलही बनेर। तल माथि सबैतिर मान्छेहरुको खैलाबैला छ। घरभित्र, घरबाहिर। कोहि के गर्दैछन् कोहि के। उसलाइ यो मान्छेहरुको हुलदेखि झिंजो लागिसक्यो। दुइ जनाको बिहेमा कति धेरै मानिसहरुको संलग्नता। नयाँ सम्बन्धको सुरुवात, नयाँ परिबेश र नयाँ जिवन। सजलको प्रभावशाली ब्यक्तिव र उसको आर्थिक सम्पन्नताको कारण निलुको बुबाले सजलको मुमा आफैले लिएर आउनु भएको बिहेको प्रस्ताब नकार्न सक्नु भएन।

निलु २२, सजल २८ बर्सको थ्यो। ६ बर्सको फरक सामान्य नै थ्यो। अरु भन्दापनि सजलले पढाइ सकेर स्वदेश र बिदेशको ब्यापर आफै हेरिरहेको थ्यो। शालीन स्वभाव र मिलनसार सजललाइ कसैले मन नपराउने कारण थिएन। उ सङ बाहिर जाँदा निलुले अरु युबतीहरुको नजर सजललाइ टाढाबाट नियालिरहेको पाँउथी। उसलाइ अलि अलि डाहा लाग्थ्यो अनि अलिकति गर्ब। सुन्दर, आकर्स्क र सम्पन्न पति पाउनु उसको भाग्यको कुरा थ्यो। घरमा उसको सानो बुबाको छोरीहरु त्यसै भन्थे। निलु प्रति इर्स्या पनि देखाँउथे। बिहे अघि उ सजलसङ बाहिर जाँदा बैनीहरुलाइ पनि सङै लग्थी। एक्लै जाने मन भए पनि बैनिहरु पछि लागि हाल्थे। उनिहरु सजललाइ "ह्यान्ड्सम भिनाजु" भन्थे। सजल उ भन्दा बैनीहरुको प्रस्नको उत्तर दिदाँ ब्यस्त हुन्थ्यो। आधा समय त उसको मोबाइलमा बित्थ्यो, आधा बैनीहरुसङ र केहि औपचारिक कुरा उ सङ। निलु सजलसङ कुरा गर्नु भन्दा पनि उसलाइ हेरेर बस्थी। कहिं केइ खोट थिएन उसको रुपमा। अभिनय गरेमा पक्कै पनि नायक हुने मान्छे जस्तो। अग्लो, गोरो र हसिंलो उसको अनुहार देखेर बाटो हिड्ने कुन केटी एकछिन नरोकिदो हो उसलाइ अघाउन्जेल हेर्नलाइ। निलु सजलको नजरलाइ पनि पछ्याँउथी, तर कुनै केटीप्रति पनि रुचि नदेखाएको कारण मनमनै ढुक्क पनि हुन्थी।

बिहेको कुरा चलेको एक बर्स भएपनि तयारी चाही केही महिना अघि मात्र शुरु भएको थ्यो निलुको घरमा, ४ महिना कति छिटो बितेर बिहेको दिन पनि आइसकेछ। उसलाइ हिजोसम्म यही घरमा भाइबैनीहरुसङ लुकामारी खेलेको जस्तो लाग्थ्यो। आधा दर्जन केटाकेटीहरुको हुलमा उ नै नेत्रीत्व गर्थी। उ जेठो छोरोकी जेठी छोरी थी, उसकी एक बैनी, त्यसपछि, माइलो बुबाको २ छोरा र कान्छो बुबाको चाही १ छोरा १ छोरी थिए। उनिहरु सबै संयुक्त परिबारमा बस्थे। अरुको घरको आरु चोर्ने काम होस् वा आफ्नै बङैचाको काँचो अम्बा। बुबाले था पाउनासाथ नराम्रो सजाँय पाँउथी। तर भाइबैनीहरु पनि उ सङै सजाँय बाँडेर खान्थे। उसको  बचपना त कति छिटो सकिएछ निलुले सोचि।

"मेहेन्दि धुने बेला भयो होला", सानो मुमा कोठा भित्र छिर्नु भयो। भित्ते घडीमा भर्खर ११ बजेको रहेछ। कत्रो लामो रात जस्तो लाग्यो निलुलाइ। उसले हातमा सुकिसकेको मेहेन्दिको बुटा हेरि अनि धुन गै। ढोका बाहिर उसकै उमेरकी सानी उसलाइ हेर्दै अर्थपुर्ण हाँसो हाँस्दै थी। सानी धेरै पहिलेदेखि घर धन्दामा मामुलाइ सघाउने गर्थी। परिवारकै एक सदस्य जस्तै थी उ।

"के हेरेकी त्यसरी?" निलुले रिसाएर सोधी।

"भोली हजुरले था पाइसेला नि।" झन् खित्का छोडेर हाँसी सानी।

"लाज लाग्दैन जे पायो तेइ कुरा गर्न?" ऐनामा केश नियाल्दै निलुले भनी।

"हजुरलाइ डर लाग्या छैन?" सानी हाँस्दै तल लागी।

निलु झस्की। उसभित्र थरि थरि कल्पनाहरु आउन थाले। भोली आफु जन्मेको घर छोडेर जानुको  पीडा त छ्दैछ। अरुको घरमा गयेर अरुको सन्तानलाइ आफ्नो झैं माया देखाउनु छ। हिन्दु धर्म अनुसार उ सजलको आधा अङ्ग बन्छे। सजल उसको कोठामा, रातमा, दिनमा संधै सङै हुनेछ। भोली उसको पहिलो रात अर्थात सुहाग रात। निलुले हिन्दी सिनेमाको सुहागरात सम्झी। उसको मुटु फुल्यो, हात खुट्टाहरु तात्तिन थाले, पसिना आउला जस्तो भयो। सानीले जिस्काएको सम्झी। १ बर्स अघि सानीको बिहे भैसकेको थ्यो। उसलाइ सानीलाइ बोलाएर सोध्न मन लाग्यो। सानीसङ कुरा गर्दा झन् के के डर देखाउली भन्ने पनि पर्‍यो। यस्तो बिषयमा  मामुलाइ सोध्ने कुरा नेपाली समाजमा हुँदैनथ्यो। साथीहरुको कसैको बिहे भएको थिएन। धेरै प्रश्नहरु मनमा भएपनि निलु चुप लागेर सुत्ने प्रयास गर्न लागि।

भोली यति खेर शायद उ सजलको घरमा हुन्छे। उ सजलसङ एक्लै हुन्छे। उनिहरुको बिचमा कोहि हुँदैनन्। सजलको स्पर्शको सुखद अनुभुति महसुस गर्छे। उ सजलको आँखा हेरिरहन चाहन्छे। उसलाइ नबोलेर नै प्रेम गर्न चाहन्छे। संकोचले उ लज्जाउछे वा प्रथम रातमा उ डराँउछे पनि। सजलसङ प्रेमपुर्बक समर्पित हुन्छे उ। उस्को अनुहारमा मिठो मुस्कान फैलियो, आफै सङ लाज मान्दै निलु फेरि निदाउने तर्खर गर्न लागी।

क्रमश:..........

 

 

Back with a bang............i completed ur first part within a shot ............कस्तो सलल बग्न सकेको ???? दोस्रो भागको प्रतिक्छ्यामा छु ।

 लु म नि दोस्रो भाग को प्रतिक्षामा

WOW! i can't wait to read what she gonna do the next day?

धेरै पछी पढ्न पायियो, रमाइलो लाग्यो ! राम्रो लेखाइ, राम्रो छ, अती उत्तम त पुराना शब्दहरु भये होलान ! अर्को भागको प्रतिक्ष्यामा म पनि !

Crazy_Love,

Very nicely written. I am eager to find out whatelse will go through Nilu's mind the day before her wedding. And also what will happen afterwards.

 

Yestai yestai hunchha ra SAJHA farki farki aauna mann lagchha :-) , Great CL as usual, Keep rocking hai ta...

CL, Welcome back to the sajha world.  Glad to see that you are back with a bang. Another mesmerezing narration; the flow of the story is awesome. I am looking forward to reading rest of the plot.

 

Wonderfully written.

Waiting for more..

Dear friends,

Thank u for reading first part.

Second part is coming soon...........

AMAZING ,WELCOME BACK!

 

बिहान उठ्दा ८ बजिसकेकोथ्यो। नुहाइवरि उ चिया खान भनेर भान्छाकोठामा गइ। बुबा उसलाइ कुरेर बस्नु भएको थियो। त्यसदिन उसलाइ बुबाले ढिलो उठी भनेर गाली गर्नु भएन। निलु आफ्नो लागि आफै चिया बनाँउथी। अरुले बनाएको चिया उसलाइ मन पर्दैनथ्यो।

"निलु, तिमी अब चिया खाएर तयार हुन जानु पर्छ। जन्ति ११ बजे नै आँउछन्,  दिँउसोको लगन छ। जग्गेमा ५/६ घन्टाको काम त भइ हाल्छ।"

"म एक्छिनमैं चिया खाएर जान्छु।"

"तिमीलाइ नयाँ घरमा शुरु शुरुमा केहि समस्या होला। नौलो मान्छेहरुको भिन्दै सोचाइ हुन सक्छ, जुन तिम्रो बिचारसङ नमिल्न सक्छ। हाम्रो घरको बाताबरण भन्दा बेग्लै हुन सक्छ त्यहाँको परिबेश। कुरा नमिल्यो भन्दैमा, कसैले चित्त दुखाँउदैमा तिमी नआत्तिनु र "के गर्ने?" भनेर एकैचोटि तिम्रो घरको कुराहरु हामीसङ नगर्नु। त्यस्तो भएमा हामी बिचपनि तिम्रो घरप्रतिको सम्मान घट्न सक्छ। तिमी अब ठुली भैसक्यौ। आफ्नो समस्या सङ आफै सामना प्रयास गर्नु। समाधानको उपायहरु खोज्नु। मानिसलाइ बुझ्न गार्हो हुँदैन, प्रेम र आदरले मन जित्न सक्यौ भने तिम्रो जिबनमा चुनौतीहरु धेरै हुँदैनन्।"

बुबाको कुरा सुनेर निलुलाइ अलिकति नमिठो अनुभव भयो। अब त यो घर पनि उसको घर भएन। बुबाले उसलाइ सम्झाएको कुराहरुलाइ ध्यान दिएर सुन्दै उस्ले चिया पिउन थाली।

"जति कोशिस गरेपनि कहिले कहि मानिस थाक्न सक्छ, दुखसुखको कुरा गर्ने साथी खोज्न सक्छ। त्यस्तो बेलामा यदि तिमीलाइ केहि भन्न मन लाग्यो भने यी यो तिम्रो नयाँ साथीलाइ भन्नु।" रातो मखमलको खोल भएको राम्रो डायरी अगाडी बडाउनु भयो बुबाले। डायरीको बाहिर लेखिएको थियो "निलुको साथी"।

"बुबा, धन्यबाद! "

"तिमीलाइ धेरै नै दुख महसुस भयो भने तिमी यो डायरी खोलेर मनभरीको पीडालाइ यसरी लेख्नु कि तिम्रो कोही साथी तिम्रो कुरा ध्यानपुर्बक सुनिरहेको छ। त्यसले तिम्रो मनको बोझ हलुको पनि हुन्छ। तिमी धेरै तनाबमा हुँदैनौ। तर त्यसबाट पनि तिम्रो समस्या समाधान भएन भने मात्र मलाइ अथवा तिम्रो मामुसङ कुरा गर्न सक्छौ।"

निलु डायरीको वल्टाइ पल्टाइ हेर्न थाली। तुरुन्तै त्यो लिएर उसले लुगाहरु भएको सुटकेसमा राखी।

 

निलुलाइ ब्युटी पार्लरबाट आएका दुइ महिलाहरुले सिङार्न थाले। उसकी नजिका साथीहरु पनि बेला बेलामा कुन टिका सुहायो कुन सुहाएन भनेर  सुझाब दिन्थे। बैनीहरु पनि सारी लगाउन त्यही कोठामा घरि कसलाइ घरि कसलाइ गुहार्दै थे। दुइ घन्टा जति पछि निलु दुलही बनी। रातो सारी, गहना, भर्खर बनाएको केश सज्जामा निलु ताजा गुलाफको  फुल जस्तै देखिन्थी। ऐनामा हेर्दै निलुले मनमनै सोची, सजललाइ उसको यो रुप मन पर्छ कि पर्दैन होला? सजल कस्तो देखिएको होला अहिले?

"पहिला खाना खाउ निलु। भरै सम्म तिमीलाइ भोक लाग्छ" मामुले खाना अगाडी ड्रेसिङ टबुलको अगादी राखिदिनु भयो। खाना खाँदा उसले फेरि सोचि। सजलको घरमा पनि उसलाइ यसरी कसैले खानाको लागि सम्झाँउछ कि सम्झाँउदैन होला। मामु उसलाइ आँखाभरी आँसु लिएर हेरि मात्र रहनु भयो, केहि बोल्नु भएन। उसको मनमा पनि गाँठो पर्यो तर उसले मामु रुनुहुन्छ भनेर जबर्जस्ति रुन्चे हाँसो हाँस्दै सोधी।

"मामु, म कस्ति देखिन्छु?"

"ल जन्ति आउने बेला भयो, सबै स्वागतको लागि तयारी गर केटी हो। उता जग्गेमा बाजेलाइ के के सामान पुगेको छैन, गएर बुझ।" मामु आँसु पुछ्दै उसले खाइसकेको प्लेट लिएर बाहिर निस्किनु भयो।

जन्ति आयो, जग्गेमा सबै बिधिहरु भए, सजलले उसको सिँउदो सिन्दूरले सजायो, लगनको पोते पनि गलामा लाइदियो। अब उ सजलको पत्नी भइ। धर्मले, कर्मले र मनले निलु सजलको जिबनको अभिन्न अङ्ग बनी। बुबा र मामुले उस्लाइ सजललाइ मारे पाप पाले पुण्य भनेर जिम्मा लगाइदिनु भयो। अनि निलुको बिदाइ पनि भयो। आफ्नो जन्मघर छोड्दा "माइतीघर तिम्रो होइन भन्ने" बाजाले झन सबै भाव बिव्हल भएका थे। निलु रुँदै आफुले खेलेको आँगनलाइ छोडेर  कुपन्डोलबाट सजलको घर कमलादी पुगी।

 

उसको घर यानि कि सजलको घरमा पनि आफन्तहरुको भिंड थियो। नजिकका नातेदारहरुसङ त्यहाँ गएको केहिछिनपछि परिचय गराउन शुरु भयो। कसैलाइ ढोग्नुपर्ने (टाउको निहुराएर मात्र), कसैलाइ नमस्ते गरे पुग्ने। सजलको मुमा अब  उसको सासुले जे जे भन्नु भन्नु हुन्थ्यो उ त्यही गर्थी। त्यत्रो मानिसहरुको अनुहार उसले भोली कसरी सम्झिने भनेर पीर लाग्यो। त्यसपछि खान खुवाउन लगियो उसलाइ। त्यो दिनको भोक तिर्खा त हराइसकेको थ्यो, तै पनि मुख जुठो गरि टोपली। राति १० बजेपछि उसको सासुले उसलाइ उसको कोठामा लानु भयो। एउटै कम्पाउन्डमा दुइटा घर थिए, सजल र उसको सासुको। एउटा अलि पुरानो र ठुलो जहाँ सासु र केहि कामदारहरु बस्थे, अर्को चाहि अलिकति पर  सुनसान  ठाँउमा जहाँ सजल एक्लै बस्न रुचाँउथ्यो। उनिहरु बस्ने घर सानो एकतल्लाको थ्यो, तलको तलामा बैठक र सजलको घर-अफिसको कोठा, माथी चाहि ठुलो सुत्ने कोठा र त्यो सङै जोडिएको सानो अर्को कोठा।

"ल अब तिमी आराम गर। यो तिम्रो घर हो जसरी मन लाग्छ सजाउ। केही चाहियो भने सजललाइ वा मलाइ निर्धक्क भन्नु। तिम्रो लुगाको सुट्केस लिएर  गीता आँउदैछे …"

नभन्दै उसको आबस्यक लुगा र गहना भएको सुटकेस बोकेर एउटी जवान केटी कोठामा प्रबेश गरी। सुटकेस भुइँमा राखेर उसलाइ "दर्शन" गरी।

क्रमश:………………………..

नभन्दै उसको आबस्यक लुगा र गहना भएको सुटकेस बोकेर एउटी जवान केटी कोठामा प्रबेश गरी। सुटकेस भुइँमा राखेर उसलाइ "दर्शन" गरी। सलक्क परेको मिलेको शरिर, रातो सिल्की कपाल, सफा अनुहार हेर्दा उ घरमा काम सघाउने केटी जस्ती देख्दिन थी। गुलाबी कुर्तामा गीता अझै राम्री खुलेकी थी।

"हजुरले मलाइ बोलाउनु परेमा यो त्यहाँ 'प्रेस'गरिस्योस।" उनिहरुको खाटको छेउनिरको घन्टीको स्विच देखाँउदै गीताले भनी। कोठाको कहाँ के के छ अबगत गराँउदै सासु र गीता उसलाइ छोडेर गए।

 

शायद सजल साथीहरुसङ कुरा गरिरहेको होला भन्दै निलु खाटमा पल्टी। खाट निकै ठुलो र फराकिलो थियो, ६ जना सुत्न मिल्ने जस्तो। राम्रै भयो, राती निलुलाइ निद्रामा घुमी घुमी सुत्ने बानी थियो। राती उसको टाउको भएको ठाँउमा बिहान बिउँझिदा उसको खुट्टा हुन्थ्यो। ठुलो खाटमा उ सजललाइ नछोइकन मज्जाले सुत्न सक्छे। निलुलाइ सारीले कसेको जस्तै भयो। बल्ल उसले दिनभरिको थकाइ महसुस गरी। उसलाइ मुख धुन मन लाग्यो र लुगा फेर्न मन पनि। गहना र मुन्टो निँउराउदा निँउरादा उसको गला भारी भैसकेको थ्यो। सुत्ने बेलामा किन लाउनु पर्‍यो गहना। उ उठेर कोठासङ जोडिएको बाथरूम भित्र गइ। ऐनामा हेर्दा उ झस्की, उ त सजलकी दुलही हो। सजल नआइकन उ कसरी आफै लुगा फेर्न सक्छे। उसले लोग्नेलाइ कुर्नु पर्छ। प्रेममय पहिलो रात हो उसको जिवनको। पुरुष स्पर्श, प्रेम र सुखद यो रात हरेक नारीको जिवनको महत्वपुर्ण घडि हो।

 

निलुले मामु, बुबा, भाइ, बैनीहरु सम्झी। सबैले अहिले उसलाइ सम्झि रहेका होलान्। उसको कोठामा आज को सुत्यो होला? कति शुन्य भयो होला उ बिनाको उसको माइती? पर्सी त उ माइती जान पाँउछे, त्यो रात उ त्यहीँ बस्छे। फेरि भाइ बैनीहरु सङ बसेर गफ गर्छे, हाँस्छे, रातीसम्म फिलिम हेर्छे। के फरक फर्छ र त्यस्तो? उसको घर र माइती कति नैं टाढा छ र? तर, सासुले उसलाइ धेरै माइती नबस भन्नु भयो भने। उ सजललाइ फकाँउछे। उ सजलले उसको कुरा सुन्छ भन्ने कुरामा निस्चिन्त भइ।

 

घन्टाघरको सुइले ११ बजायो। उसको कोठाबाट प्रस्ट सुनियो। उसलाइ निद्राले झुप्प पार्‍यो। सजल नआइकन कसरी सुत्नु? के भन्ला सजलले? निलु खाटमा पल्टी। निद्रा लागेपनि मनमा लुकेका भयहरु लाइ केलाँउदै बसी। सजल आएर उसलाइ जिस्कायो भने, उसको नजिकै आयो भने, उसको हात समातेर अङाल्यो भने। उ के गर्छे? उसको छातिभित्र मुटु ढुकढुक भयो। सजलको शरिरले उसको शरिरलाइ बेर्‍यो भने, उ के भन्छे? सजल त्यस्तो छैन, उ भलादमी छ। पहिला मिठा मिठा कुरा गर्ला अनि त्यसपछि माया। फेरि मन डरायो निलुको। सजलले उसको अनुहारलाइ तातो ओठंले छोयो भने, सजलको हातले उसको शरीरलाइ सुम्सुम्यायो भने। के उ रुन्छे? कि सजललाइ भन्छे उसलाइ एक्दम डर लागेको छ भनेर। निलु बिन्ती गर्छे सजललाइ उ भित्रको लाजलाइ आजको रात प्रेमपुर्बक अङाल्नु भनेर। सजल उसको लोग्ने हो। त्यसैले उ चुपचाप समर्पित भइदिन्छे। यो मिलनको रात, यो क्षण, यो पललाइ उ जिन्दगीभरि आफ्नो मुटुभित्र सङाल्न चाहन्छे।

 

कोठाको ढोका " घर्‍याक्क" खोलियो। शायद सजल भित्र आयो। उसले आँखा चिम्लेर सुतेको जस्तै गरी कुरिरही। सजलले ढोकाको चुकुल लगायो। निलुको शरीर ज्वरो आएको जस्तै तात्तिन थाल्यो। सजल बाथरुम गयो। निलु अब के होला भन्दै बसी, तर आँखा खोलिन। केहि बेरपछि सजलले बत्ति निभायो। निलुको शरीरमा काँडा उम्रियो। मनमनै भगवान पुकारी। सजल खाटमा आयो, निलुले आफ्नो शरीरलाइ खुम्चाउन मिल्ने जति खुम्चाइ, उसलाइ झन डर लाग्यो। सजल पल्टियो खाटमा, अलिकति चलमलायो, लामो स्वास फेर्यो। निलुले स्वास रोकेर बसी। उसको हातभरी पसिना आइसकेकोथ्यो। जिउ फुलेर भारी भै रहेको थ्यो। सजलले उसलाइ बोलाएन, न त सुतेको छ कि छैन भनेर हेर्‍यो। केहि बेरपछि निलुले सजल घुरेको सुनी।

 

सजल सुतेको भनेर थाहा पाए पछि निलु चिसो भइ। के पहिलो रात यस्तै हुन्छ? त्यसो भए मान्छेहरु बिहेको रातलाइ किन बिशेस भन्छन्? सानीले किन त्यसै जिस्काइ उसलाइ? सजल कोठामा आउनासाथ कसरी सुत्यो? जबकी उसलाइ सुत्न मन लागे पनि सजललाइ कुरेर बसी। उसको शरीर गल्यो, निलुको निद्रा सबै भाग्यो। घन्टाघरको घडीले १ बजायो, २ बजायो, निलु सुत्न सकिन। उ कारण जान्न चाही सजलले किन उसलाइ हेरेन। दिँउसो जग्गेमा उसले लुकि लुकि सजललाइ हेरेकी थी। सजल अरुतिर मात्र हेरिरहेको हुन्थ्यो। के सजलले उसलाइ मन पराँउदैन? त्यसो भए किन बिहे गर्‍यो त? कि उसको अर्कै केटी छ? छ भने भन्नु पर्थ्यो पहिले नैं। अब समय बितिसक्यो। दुनियाको अगाडी उसले निलुलाइ बिहे गरेर ल्याएको छ। नानाभाँती कुराहरुले निलुलाइ शंकित बनायो। उसलाइ बिहे अगाडी किन सजलसङ एक्लै कुरा गरिन भन्ने पछुतो लाग्यो। उसको जिबन भर्खर शुरु मात्र भएको छ। उसले कहिले पनि अरु केटालाइ त्यस्तो नजरले हेरिन। उसलाइ मन पराउनेहरु नभएका होइनन्। तर बुबाले प्रेम बिबाह घरमा बर्जित गर्नु भएकोथ्यो। त्यसैले उसले कसैलाइ पनि आश देखाइन। मनमा अंकुरित प्रेमलाइ मौलाउनै दिन। सजल नैं उसको जिबनको पहिलो पुरुष थियो जसको लागी निलुको मनमा प्रेम पलाएकोथ्यो। सजल त्यति राम्रो र सफल छ, प्रतिस्ठा र सम्पति भएको केटाको कोहि प्रेमिका नहुनु असम्भव ! झन उ देश बिदेश घुम्ने मान्छे, उसको पछि कति केटीहरु लाग्छन होला? कतिसङ उसको प्रेम पनि भयो होला, निलुले यो कुरा किन सोचिन? उसको बुबाले यो सबै कुरा किन खोज्नु भएन? के अब निलुको जिवन आँशुमा डुब्ने भयो? के सजल ले नाटक जस्तो बिहे गर्‍यो? निलु छटपट्टाइ। कस्तो नराम्रो कुरा मात्र सोचेकि? अर्को सकारात्मक मनबाट निलु बोली। सजल थाकेको हुन सक्छ र निलु सुतिसकी भनेर उ पनि सुतेको हुन सक्छ। के यो पहिलो रात मात्र छ र उनिहरुको जिन्दगीमा? भोलीको रात पनि छ नि। जिबनभरीका अनगिन्ती रातहरु कुरेर बसेका छन् निलुको पबित्र बैंशलाइ प्रेमपुर्बक त्रिप्त बनाउन। घन्टाघरको सुइले बिहानको ४ बजाँउदा निलुको बोझिल आँखाहरु बिस्तारै निदाउन थाले।

 

क्रमश:…..

Ani .... ke huncha...want to know more...

वाह् वाह! वाह्
नारी सम्बेदना लाई यसरी सरल ढंग बाट कसैले ब्यक्त गर्न सक्छ भने क्रेजी ले मात्र सक्छ जस्तो लाग्छ। यौबनका फूल फुलेको मौसम र भंवरा झुल्नु को मनोबिज्ञान लाई अती नै रोचक शैली म प्रस्तुत गर्नु भएकोमा बधाई। भोली को रात त बाँकी छ नै ।

केही मीठो बात गर, रात त्यसइ ढल्कदै छ,

भरे फेरी एकान्तमा रुनु त छंदैछ........................................

 Totally Mindblowing!!

Each  word is so carefully chosen and so real . Absolutely enjoyed reading it . Waiting for more.

गजबको प्रस्तुती!

आजै देखेकोले सबै भाग आजै पढे एकैपटक! अर्को भागको व्यग्र प्रतिक्षामा!

राम्रो कोसेली पस्केकोमा धन्यवाद, र अरु भागहरुको लागि शुभकामना!!

 

गजबको प्रस्तुती!

मैलेपनि सबै भाग आजै पढे एकैपटक! अर्को भागको व्यग्र प्रतिक्षामा!

राम्रो कोसेली पस्केकोमा धन्यवाद, र अरु भागहरुको लागि शुभकामना!!

Gajjab !!

Tyo Sajal arkai ko pachadi lagoko justo po cha ta..pressure ma bihe garya justo cha !

तेइ त भन्य है? त्यो मोरो सजल कस्तो कुम्भकर्ण रैछ है?

Sheetalb, next part is coming soon.

Rahuldai, Thanks for the nice song. I like that song.

Spring, welcome fren!hariyali dekhna paye hamro eyes pani sheetal hunthyo ni.

Biru, Congratulations (biheko lagi) ! thanks for reading this story.

Cheli, when is ur next story coming up?

Shirish Ji, ho bhanya malai pani testai sanka lagyo kya. kasto hai tyo sajal?