तिम्रा सत्य नाङगो हुन्छ ।
तिम्रो असत्य बाङ्गो हुन्छ
नाङगो सत्य तिमीलाई पच्दैन्,
बाङ्गो कुरामा मेरो कलम चल्दैन,
भो भो सबिता
अब, तिम्रो कबिता कोर्दिन

माया र प्रीतिका कुरा
तिम्रा लागि काँचका चुरा जस्तो
जीवन र भोगाइ सारा
तिम्रो लागि साँझको सुरा जस्तो

जति कपडा लगाए तिम्रो आङ् छोपिन्न
भो भो सबिता
अब तिम्रो रमिता हेर्दिन
भो भो सबिता
अब तिम्रो कबिता
कोर्दिन

कविताको जवाफ कविताले
सविताको जवाफ सविताले

आइते,
सेतो सर्ट लगा'को मै जस्तो लागो, पचाउन कस्तो गार्हो परेको।

राहुलजी, कवितात्मक जाओस न

यस्तै हो ठुल्दाइ कविले कुन भावमा लेखेको हो र के लेखेको हो भन्ने कुरा धेरै जान्नेहरुले पढ्दा हुने सामान्य दुर्घटना हो यो ...

इसे कहते है कबि और पाठक बीच कि दुरी !