त्यो रात निलुलाइ निद्रा पटक्कै लागेन। लागोस् पनि कसरी? भोलि उ येतिखेर सजलको घरमा भित्रिसकेकी हुन्छे उसको दुलही बनेर। तल माथि सबैतिर मान्छेहरुको खैलाबैला छ। घरभित्र, घरबाहिर। कोहि के गर्दैछन् कोहि के। उसलाइ यो मान्छेहरुको हुलदेखि झिंजो लागिसक्यो। दुइ जनाको बिहेमा कति धेरै मानिसहरुको संलग्नता। नयाँ सम्बन्धको सुरुवात, नयाँ परिबेश र नयाँ जिवन। सजलको प्रभावशाली ब्यक्तिव र उसको आर्थिक सम्पन्नताको कारण निलुको बुबाले सजलको मुमा आफैले लिएर आउनु भएको बिहेको प्रस्ताब नकार्न सक्नु भएन।

निलु २२, सजल २८ बर्सको थ्यो। ६ बर्सको फरक सामान्य नै थ्यो। अरु भन्दापनि सजलले पढाइ सकेर स्वदेश र बिदेशको ब्यापर आफै हेरिरहेको थ्यो। शालीन स्वभाव र मिलनसार सजललाइ कसैले मन नपराउने कारण थिएन। उ सङ बाहिर जाँदा निलुले अरु युबतीहरुको नजर सजललाइ टाढाबाट नियालिरहेको पाँउथी। उसलाइ अलि अलि डाहा लाग्थ्यो अनि अलिकति गर्ब। सुन्दर, आकर्स्क र सम्पन्न पति पाउनु उसको भाग्यको कुरा थ्यो। घरमा उसको सानो बुबाको छोरीहरु त्यसै भन्थे। निलु प्रति इर्स्या पनि देखाँउथे। बिहे अघि उ सजलसङ बाहिर जाँदा बैनीहरुलाइ पनि सङै लग्थी। एक्लै जाने मन भए पनि बैनिहरु पछि लागि हाल्थे। उनिहरु सजललाइ "ह्यान्ड्सम भिनाजु" भन्थे। सजल उ भन्दा बैनीहरुको प्रस्नको उत्तर दिदाँ ब्यस्त हुन्थ्यो। आधा समय त उसको मोबाइलमा बित्थ्यो, आधा बैनीहरुसङ र केहि औपचारिक कुरा उ सङ। निलु सजलसङ कुरा गर्नु भन्दा पनि उसलाइ हेरेर बस्थी। कहिं केइ खोट थिएन उसको रुपमा। अभिनय गरेमा पक्कै पनि नायक हुने मान्छे जस्तो। अग्लो, गोरो र हसिंलो उसको अनुहार देखेर बाटो हिड्ने कुन केटी एकछिन नरोकिदो हो उसलाइ अघाउन्जेल हेर्नलाइ। निलु सजलको नजरलाइ पनि पछ्याँउथी, तर कुनै केटीप्रति पनि रुचि नदेखाएको कारण मनमनै ढुक्क पनि हुन्थी।

बिहेको कुरा चलेको एक बर्स भएपनि तयारी चाही केही महिना अघि मात्र शुरु भएको थ्यो निलुको घरमा, ४ महिना कति छिटो बितेर बिहेको दिन पनि आइसकेछ। उसलाइ हिजोसम्म यही घरमा भाइबैनीहरुसङ लुकामारी खेलेको जस्तो लाग्थ्यो। आधा दर्जन केटाकेटीहरुको हुलमा उ नै नेत्रीत्व गर्थी। उ जेठो छोरोकी जेठी छोरी थी, उसकी एक बैनी, त्यसपछि, माइलो बुबाको २ छोरा र कान्छो बुबाको चाही १ छोरा १ छोरी थिए। उनिहरु सबै संयुक्त परिबारमा बस्थे। अरुको घरको आरु चोर्ने काम होस् वा आफ्नै बङैचाको काँचो अम्बा। बुबाले था पाउनासाथ नराम्रो सजाँय पाँउथी। तर भाइबैनीहरु पनि उ सङै सजाँय बाँडेर खान्थे। उसको  बचपना त कति छिटो सकिएछ निलुले सोचि।

"मेहेन्दि धुने बेला भयो होला", सानो मुमा कोठा भित्र छिर्नु भयो। भित्ते घडीमा भर्खर ११ बजेको रहेछ। कत्रो लामो रात जस्तो लाग्यो निलुलाइ। उसले हातमा सुकिसकेको मेहेन्दिको बुटा हेरि अनि धुन गै। ढोका बाहिर उसकै उमेरकी सानी उसलाइ हेर्दै अर्थपुर्ण हाँसो हाँस्दै थी। सानी धेरै पहिलेदेखि घर धन्दामा मामुलाइ सघाउने गर्थी। परिवारकै एक सदस्य जस्तै थी उ।

"के हेरेकी त्यसरी?" निलुले रिसाएर सोधी।

"भोली हजुरले था पाइसेला नि।" झन् खित्का छोडेर हाँसी सानी।

"लाज लाग्दैन जे पायो तेइ कुरा गर्न?" ऐनामा केश नियाल्दै निलुले भनी।

"हजुरलाइ डर लाग्या छैन?" सानी हाँस्दै तल लागी।

निलु झस्की। उसभित्र थरि थरि कल्पनाहरु आउन थाले। भोली आफु जन्मेको घर छोडेर जानुको  पीडा त छ्दैछ। अरुको घरमा गयेर अरुको सन्तानलाइ आफ्नो झैं माया देखाउनु छ। हिन्दु धर्म अनुसार उ सजलको आधा अङ्ग बन्छे। सजल उसको कोठामा, रातमा, दिनमा संधै सङै हुनेछ। भोली उसको पहिलो रात अर्थात सुहाग रात। निलुले हिन्दी सिनेमाको सुहागरात सम्झी। उसको मुटु फुल्यो, हात खुट्टाहरु तात्तिन थाले, पसिना आउला जस्तो भयो। सानीले जिस्काएको सम्झी। १ बर्स अघि सानीको बिहे भैसकेको थ्यो। उसलाइ सानीलाइ बोलाएर सोध्न मन लाग्यो। सानीसङ कुरा गर्दा झन् के के डर देखाउली भन्ने पनि पर्‍यो। यस्तो बिषयमा  मामुलाइ सोध्ने कुरा नेपाली समाजमा हुँदैनथ्यो। साथीहरुको कसैको बिहे भएको थिएन। धेरै प्रश्नहरु मनमा भएपनि निलु चुप लागेर सुत्ने प्रयास गर्न लागि।

भोली यति खेर शायद उ सजलको घरमा हुन्छे। उ सजलसङ एक्लै हुन्छे। उनिहरुको बिचमा कोहि हुँदैनन्। सजलको स्पर्शको सुखद अनुभुति महसुस गर्छे। उ सजलको आँखा हेरिरहन चाहन्छे। उसलाइ नबोलेर नै प्रेम गर्न चाहन्छे। संकोचले उ लज्जाउछे वा प्रथम रातमा उ डराँउछे पनि। सजलसङ प्रेमपुर्बक समर्पित हुन्छे उ। उस्को अनुहारमा मिठो मुस्कान फैलियो, आफै सङ लाज मान्दै निलु फेरि निदाउने तर्खर गर्न लागी।

क्रमश:..........

 

 

Chicagaon Ji,

What a surprise! As I vividly remember your constructive critical analyasis on my past story, I was hoping to get some in this time too.

And you are there with an analytical comment once again.

Please feel free to drop any suggestions, critical analysis or just a "hi" any time when you have time.

Your comment is highly appreciated.

Thank you very much!

raniban Jyu (bhai ki bahini?)

I am really pleased to get such a nice greetings from my country Nepal. You reminded me all those things ,( mero bhasa, nepali food, nepali man and list goes on....) I missed from a long time ago.

Thank you for reading my stories ani man paraidinu bhaekoma. aba dekhi silent padhnu hudaina hola ni hoina?

lau ta sabailai mero "namaskar" bhanidinu hola.

Best regards,

CL

अर्को थप्या हो कि भनेर च्याउन आ' त यस्तो '' भयेछु
निलुलाई सोध्या छ भन्देउ है

Hi
Very nice story. Your writing skill is superb. I like the way you have presented the feelings of a newly wed bride. Of course the ending is sensational but the whole story is A+++.

Rgds

सांईलि,

यो साझामा एउटा उदाहरणिय कथा हो। एउटा स्रोत हो . you have raised the standard  of sajha lit. too high.. धेरै धेरै बधाई छ ।

अनि मुरिमुरि धन्यबाद पनि, यस्तो ससक्त प्रस्तुति को लागि ।

its a quality in itself . the Storyline, the micro Psycological analysis of female mind. and wonderful craft..

frankly,i was not expecting the end like that one.. but you mastered the psycology  of my mind in this issue..

keep going.. and as fuchche said, you are at your best..

go saili go!!!

मोइच्याङ मो आइना बानेरा मोलाई गाली गारेचा तोइंले,
खुकुरीले दुइ टुक्रा पार्जा त्यो च्याङबालाई बानेरा हिनिको राइचा गाउबारी
कास्दु कुर् नाबुजेको तोइले.... आस्ति मोलाई चौदारीकु खाच्चार गुर्मिङ सामितिको आदाक्छेबारा निकाल्दियु
आनि मोइले रिसले आङ्गा देकेना रा पाख मो आबो मोइले गुर्मिङ कारेको खाच्चारनीहारुको सुन्दारी पार्दियोगिता गाराउचा बानेरा खोक्नु खोक्यो...............
आनी गाउमा फार्किरा हेरेको ता साप्पाई खाच्चारनिहारु पोइला गाइरा मोरेचा.........
आबो मोइले कासारि सुन्दारी पार्दियोगिता काराउने बानेरा मो गामेरा बासेकु आनि आउना पाइना के.....

आबो मो तोङ्बा तान्दाइ काथा पार्ना बास्जा....

 

crazy timlai gali garyeko thie, haina , ani pachi dar lagyo ra edit gareko ho  

CL,
 
धेरै पछि मैले पनि पढे तिम्रो कथा। तिमी 'अंगुर' बाट यहाँ सम्म आइपुग्दा जुन उचाइ मा पुगिसकेकी छौ, त्यो अतुलनिय छ। सानेपा क्याम्पस परिसरका (??) सामान्य दैनिक पारीद्रिस्य देखी म्यानमार को होटेल र LA को अपार्टमन्ट सम्मका कथाहरुलाई जुन उत्क्रिस्ठताले प्रस्तुत गरेकी छौ, तेस्ले तिम्रो लेखन कलाको ब्यपकता प्रस्तुत गर्दछ। र सितिमिती एउटा लेखिकाले आंट्न नसक्ने यौन मनोबिज्ञानमा जुन तिख्खरता देखाउन सकेकि छौ, त्यो अतुलनिय र समसामयिक् रास्ट्रिय साहित्यको हाराहारिमा छ भन्ने लाग्छ।

well written...     looking for the next part

 

बल्ल मौका मिल्यो । बाफ रे ! एकदमै प्रभावित भएँ । कथानक भन्दा पनि आख्यान-कला र विस्तृतवर्णनकलाबाट । शिरीषको टिप्पणीसंग पूर्ण सहमत छु । स्तरिय साहित्यिक पत्रिकाको लागि स्तरिय सामाग्री हो यो ! सामान्य सम्पादन गरे पुग्छ ।

 

एउटै अपूर्ण लागेको कुरा सजलको चित्रण । उ एक असंगत (illogical) पात्रको रुपमा चित्रित छ । असंगत पात्र हुनु हुँदैन भनेको होईन, तर त्यसलाई थाम्ने logical सामाग्री हुनु जरूरी छ कथालाई पूर्ण बनाउन ।  समलैंगिकताले मात्र उसको व्यवहारलाई पूर्ण व्याख्या गर्दैन ।  

 

अन्यथा, a perfect story writing.

 

Nepe