Nepali sahitya premika lagi aarko dukhad samachar May his soul rest in peace. वरिष्ठ साहित्यकार रमेश विकलको निधन

२-पुस-२०६५,बुधवार

काठमाडौं। बालबालिकाहरुको साहित्यमा विशेष योगदान पुर्‍याउने वरिष्ठ बालसाहित्यकार रामेश्वर चालिसे (रमेश विकल) को बुधबार निधन भएको छ। स्वाशप्रश्वासमा कठिनाइ उत्पन्न भएपछि गत मंसिर २५ गते उपचारका लागि अस्पताल भर्ना गरिएका वरिष्ठ साहित्यकार विकलको ८१ वर्षको उमेरमा बुधबार उपचारका क्रममा मध्यान्ह सवा ३ बजे निधन भएको हो। निमोनिया र फोक्सोमा खराबी देखिएपछि मंसिर २५ गते रातिबाट उहाँलाई राजधानीको जोरपाटीमा रहेको नेपाल मेडिकल कलेज शिक्षण अस्पतालमा भर्ना गरिएको थियो। साहित्यकार बिकलको सघन उपचारकेन्द्र (आईसीयू) मा राखेर उपचार भएको थियो। विक्रम संवत् १९८५ को भाइटीकाका दिन काठमाडौंको गोकर्ण आरुवारीमा जन्मिएका विकलले २०१६ सालमा नयाँ सडकको गीत कृतिमा मदन पुरस्कार पाउनुभएको थियो। प्रगतिवादी आख्यान साहित्यलाई स्थापित गर्न विकलको योगदान अतुलनीय रहेको छ। विकलको दुई छोरा र चार छोरी हुनुहुन्छ।   उहाँको बुधबारनै राजधानीको गोकर्णेश्वरमा दाहसंस्कार गरिएको छ। यसैबीच विक्ली नेपालसँग कुरा गर्दै नेपाली साहित्यका वरिष्ठ साहित्यकार ध्रुबचन्द्र गौतमले विकलको निधनले नेपाली साहित्यमा रिक्तता थपिएको बताउनुभएको छ। उहाँले विकल एक सरल, शिष्ट र साधनारत अग्रणी साहित्यकार हुनुभएको स्मरण गर्दै नेपाली आख्यानलाई यो उचाईमा ल्याउन उहाँको विशिष्ट योगदान रहेको पनि चर्चा गर्नुभयो। विकलको निधनबाट नेपाली साहित्यमा ठूलो स्तब्धता छाएको बताउदै डा. गौतमले यो रिक्ततालाई पूर्ति गर्न नसकिने पनि बताउनुभएको छ।

 

http://weeklynepal.com/index.php?option=com_content&task=view&id=17111&Itemid=39

रमेश बिकल भन्दा म नेपाल टेलिभिजनबाट प्रसारित भएको "अबिरल बग्दछ ईन्द्रबती" सम्झन्छु। नेपाली साहितिक फाँटका अर्का अमुल्य  निधी गुमाएकोमा धेरै दु:ख लागेको छ। बिकललाई मेरो हार्दिक श्रदान्जली।

साहित्यकार बिकल मेरो बाबाको गुरु पनि हुनु हुन्थ्यो। म सानो छँदा उहाको घर पनि गएकी छु २-३ चोटि। मैले उहाँ को कथा आँफैले पढेकी छैन तर बाबाले सुनाउनु भएको कथा मध्य "बिरानो देशमा" भन्ने कथाका केही भागहरु चै अझ पनि सम्झिन्छु। उहाको निधनको समाचार सुनेर निकै दु:ख लाग्यो। उहाँलाई म र मेरो परिवारको तर्फबाट पनि हार्दिक श्रदान्जली।

रमेश विकललाई मेरो श्रद्धान्जली छ!

मलाई चाहिँ 'लाहुरी भैँसि' याद आउँछ विकलजीको कुरा हुनासाथ!

रमेश बिकल ज्यु को आत्मा को चिर शान्ती को लागि कामना गर्दछु।

स्वर्गीय रमेश बिकल २०४० को दशकमा मेरो आमाको सहकर्मी हुनुहुन्थ्यो। कार्यालयमा एक दुई चोटि भेट्ने मौका पनि मिलेको थियो त्यो बेला। शीर्षक त सम्झिन्न तर उहाँले लेख्नु भएका केही बाल कथा तथा कबिताहरु भने पढेको जस्तो लाग्छ। उहाँको दिवंगत आत्माको चीर शान्तिको कामना गर्दछु।     

नेपालमा “प्रगतिवादी” साहित्यको ब्राण्ड साम्यवादी फर्मुला साहित्यकारहरु समेत प्रयोग गर्दछन् । रमेश विकल यस्ता थोरै साहित्यकारहरु मध्ये पर्दछन् जसले सुत्रियतामुक्त शुद्ध प्रगतिवादी साहित्यको रचना गरेर यस विधालाई समृद्ध र गर्व गर्न लायक बनाएका छन् । उनी दिएर गए । उनको यो अस्तित्वगत सार्थकताको संकिर्तनका साथ श्रद्धाञ्जली श्रद्धेय विकललाई !

 

Nepe

साहित्यकार बिकल प्रति मेरो पनि हार्दिक श्रद्धान्जली!

उनले भतिजी प्रतिमाको पात्रलाई कसरी जिबन्त पारेका थिए--कसरी छोरा र छोरी बिचको खाडल देखाएका थिए अनि त्यो खाडलमा प्रतिमा कसरी परेकी थिई त्यो पनि उनले सार्है मजाले बयान गरेका थिए। त्यो म अझै सम्झिन्छु। उनको बकैनाको रुखमा झुण्डीएको मान्छेले मलाई पनि जिस्काउँथ्यो कुनै बेला।

नेपाली साहित्यले एउटा सशक्त लेखक गुमाएको छ।

i remember "अबिरल बग्दछ ईन्द्रबती" as well. Very touching and well written story showing the social status and rural life. I remember crying reading the story. Sad that we lost great writer like him. It is hard to see any stories these days or writers who writes with their passion.

I was thinking that if it was abraod, he would been so well known all around and gotton so much respect. But it was in Nepal where people hardly ever carded and even writer like Ramesh Bikal had to work in other jobs so that they can feed their family and add to the Nepali literature at the same time. Nepal and Nepalipan is still living because of selfless people like him...

 

देशले फेरी अर्को सपुत गुमायो। स्व रमेश विकल प्रती हार्दिक श्रदान्जली। मेरी सानी भातिजी प्रतिमा नै मेरो लागि अबिस्मरणिय रह्यो। साहित्यमा यदाकदा राजनीती घुसाउने बाहेक शुद्ध साहित्यिक रचनामा उहाँको योग्दान कदर गर्नै पर्छ।