तिमीलाई पनि मलाई जस्तै "याद" ले सुमसुम्याउछ भने, 

कहिलेकाहिं त्यसै त्यसै छर्लंगै "रात" सुकसुकाउँछ भने , 

सम्झनु ...... हाम्रो प्रेम अझै अनिदो छ,

सम्झनु ....... हाम्रो प्रेम अझै जिउँदो छ |

 

हिड्दा हिड्दै दोबाटोमा अनायासै बिदाइको हात उठ्छ भने,

ठेस लागी लड्न खोज्दा सहारा दिने उही साथ खोज्छ  भने,   ,

 

सम्झनु.....  हाम्रो माया त्यै बाटोमा अझै छ,

सम्झनु....... हाम्रो छाँया त्यै माटोमा अझै छ |

,

शृङ्गारिंएर ऐना भित्र भित्रै आँखा टोलाईरहन्छ भने,

मिठो म्वाईमा लाजाएर भाखाहरु लोलाईरहन्छ भने,

सम्झनु.....  हाम्रो जवानी अझै बाँकी छ,  

सम्झनु.....  हाम्रो कहानी  अझै बाँकी छ |

गज़ब !! गज़ब!! ठूल्दाई .... गज़ब!!

वाह ! ठुल्दाइ !
पहिलो पंक्तीले नै मन छोयो - "तिमीलाई पनि मलाई जस्तै "याद" ले सुमसुम्याउछ भने," रे !!
हुनत दाई अलीक रसिक, रचयीता र कोमल भएर पनि हो कि; दाइलाई कसैको "याद" ले "सुम्सुम्याएको" ! नत्र म जस्ता उम्रिदै तीन पातलाई त "याद" ले जहिले पनि छट्पटी र उकुस्मुकुस् मात्रै पारेर ल्याउंछ भन्या !
बांकी कुरो त "ईन्द्रको अघी स्वर्गको के बयान" गर्नु र, बरु केही थप्ने "गुस्ताखी" गरें है ठुल्दाइ !

बहेलिले उडाइलाने बेठेगानको पराग जस्तै
विरहले मात्रै पोल्ने न्याउलीको राग जस्तै
हाम्रो सोच छैन भने
हामी बोझ हैन भने
सम्झनु, भुमरीमा नाची हेर्न अंझै बाँकी छ
सम्झनु, दोहोरिमा धुन फेर्न अंझै बाँकी छ

बिछोडमा लुकिजाने ग्रहणको राती जस्तै
देउरालीमा सुकिजाने चढाएको पाती जस्तै
हाम्रो माया छैन भने
हामी तेस्तो हैन भने
सम्झनु, मिलन हुने रात अंझै बाँकी छ
सम्झनु, केही मात र बात अंझै बाँकी छ

चैतमाशको खरबारी झैं डढेलोमा सक्कीजाने
चखेवाको घरवारी झैं गुंड बस्दा अन्तै जाने
हाम्रो वाचा हैन भने
हामी विच छैन भने
सम्झनु, थोरै अध्मरो श्वास अंझै बाँकी छ
सम्झनु, सँगै बासको आश अंझै बाँकी छ ।

धन्यबाद daum र काइँला

वाह काइँला वाह ....... मनै हरर भएर ल्यायो | एकदम मिठो अत्तरको सुबास जस्तो |

दुइ लाइन म पनि थप्छु , लु जा

तथा कथित हैन, हाम्रो माया,
हीरा मोति जडित छैन, हाम्रो माया
गरिब नै भए नि चोखो , निष्पाप छ
कसैले भन्दैमा पतित हुन्दैन हाम्रो माया

Wah wah Rahul dai